geplaatst
Rob is het soort jongen dat je met liefde haat. Hij is altijd in een goede bui en heeft altijd iets positiefs te zeggen. Als iemand hem zou vragen hoe het met hem ging, zou hij antwoorden: "Als het nog beter met me ging dan was ik een tweeling. " Hij was een natuurlijke motivator. Als een werknemer een slechte dag had, dan was Rob daar om hem te vertellen naar de positieve kant van de situatie te kijken. Door het zien van deze stijl werd ik nieuwsgierig. Dus op een dag ging ik naar Rob en vroeg hem: "Ik snap het niet. Je kunt toch niet altijd een positief persoon zijn? Hoe doe je dat?" Rob antwoordde: "Elke ochtend als ik wakker word, dan zeg ik tegen mezelf, je hebt twee keuzes.
Je kunt kiezen in een goede bui te zijn of je kiest er voor om in een slechte bui te zijn. Ik kies er voor om in een goede bui te zijn.
Elke keer als er iets vervelends gebeurt, kan ik er voor kiezen om slachtoffer te zijn of ik kan er voor kiezen om er van te leren. Ik kies er voor om er van te leren.
Telkens als iemand bij me komt klagen, kan ik kiezen om hun klagen te accepteren of ik kan ze de positieve kant van het leven wijzen.
"Maar natuurlijk! Zo makkelijk is het niet", protersteerde ik.
"Dat is het wel", zei Rob. Het leven gaat constant over keuzes. Als je alle rotzooi weghaalt, dan is elke situatie een keuze. Je kiest hoe je reageert op situaties. Je kiest om in een goede bui te zijn of in een slechte bui. Moraal van het verhaal: Het is jouw keuze hoe je je leven leidt.
Ik paste vlak daarna toe wat Rob had gezegd. Ik verliet de " tower industry' om mijn eigen zaak te beginnen. We verloren contact maar ik dacht vaak aan hem wanneer ik een keuze over mijn leven maakte in plaats van er op te reageren.
Enkele jaren later hoorde ik dat Rob betrokken was bij een ernstig ongeluk. Na gevallen te zijn van een 60 voet hoge communicatie toren, na een 18 uur durende operatie en weken van intensive care, was Rob ontslagen uit het ziekenhuis met pinnen in zijn rug. Ik zag Rob ongeveer zes maanden na zijn ongeluk. Toen ik hem vroeg hoe het met hem ging, antwoordde hij: "Als het nog beter met me ging, dan was ik een tweeling. Wil je mijn littekens zien?"
Ik sloeg zijn aanbod af maar ik vroeg hem wel wat er door zijn hoofd was gegaan op het moment dat het ongeluk plaatsvond.
"Het eerste dat door mijn hoofd ging was het welzijn van mijn dochter die weldra geboren zou worden", antwoordde Rob. "Toen, op het moment dat ik op de grond lag, herinnerde ik me dat ik twee keuzes had. Ik kon ervoor kiezen om te leven, of.. Ik kon ervoor kiezen om dood te gaan. Ik koos voor het leven.
"Was je niet bang? Verloor je het bewustzijn"?
Rob ging verder: "Het ambulancepersoneel was geweldig. Ze bleven me vertellen dat alles in orde zou komen, maar toen ik de Eerste hulp werd binnengereden en ik zag de uitdrukkingen op de gezichten van de dokters en zusters, werd ik heel bang. In hun ogen las ik: "Dit is een ten dode opgeschreven man". Dus ik wist dat ik actie moest ondernemen".
"Wat heb je toen gedaan"? vroeg ik.
"Wel, er was een zuster die vragen naar me schreeuwde", zei Rob. "Ze vroeg of ik allergisch was voor iets. "Ja", antwoordde ik. De dokters en zusters stopten met werken, terwijl ze wachtten op mijn antwoord. Ik nam een diepe teug adem en schreeuwde: "Zwaartekracht". Over hun gelach heen zei ik tegen hen: "Ik kies er voor om te leven. Opereer me alsof ik leef, niet alsof ik dood ben".
Rob leefde, dankzij de vaardigheid van de dokters, maar absoluut ook door zijn geweldige houding.
Ik leerde van hem, dat we elke dag de keuze hebben volledig te leven. Je instelling betekent per slot van rekening alles! Daarom, maak je geen zorgen om morgen, want morgen zal voor zichzelf zorgen. Elke dag heeft genoeg problemen van zichzelf. Per slot van rekening is vandaag het morgen waar je je gisteren zorgen om maakte.
Je hebt nu twee keuzes: 1. verwijder dit verhaal 2. stuur het door naar mensen waar je om geeft.
Je weet nu de keuze die ik maakte. Geniet van elke dag, elke ademteug, en nog het meeste van elke vriend in je leven.
-------------------- People are like pieces of a puzzle. We all fit together, but not all of us connect. Berichten: 6985 | Plaats: Zeist | Geregistreerd: Jul 2002
| IP: Gelogd |
UBBFriend: Email deze pagina naar iemand!
Printer-versie van dit onderwerp
