geplaatst
Dankzij de satelliet kunnen we live beelden van internationale gebeurtenissen bekijken vanuit onze luie stoel, die honderden, zelfs duizenden kilometers verwijderd is van het evenement. Het transporteren van beelden van de ene locatie naar de andere via de satelliet is niet zo vanzelfsprekend meer als het ooit was. In de omroepwereld heeft een ware revolutieplaats: glasvezel netwerken vervangen de klassieke satelliet, en de toekomstig is aan ethernet.
Neem de Olympische Spelen in Athene die we op de voet kunnen volgen. Dit jaar schrijven de spelen meer dan alleen sportgeschiedenis. De omroepen gebruiken voor het eerst een internationaal landelijk netwerk in plaats van alleen een satelliet om beelden de wereld rond te sturen. Via het Europese datanetwerk van Interoute verstuurt het grootste telecombedrijf in Griekenland, OTE, live beelden door de grond en de zee in plaats van door de lucht. De Engelse BBC, de Japanse NHK en de Europese EBU (European Broadcasting Union) ontvangen al hun beelden via dit netwerk, ook de NOS. Dit is nieuw en uniek, maar wel het resultaat van een ontwikkeling die al jaren lang gaande is.
Kosten De eerste voordelen van een glasvezelnetwerk voor omroepen zijn kwaliteit en kosten. Optische netwerken hebben geen last van de zware storingen die bijvoorbeeld het drukbezette luchtruim kent. Bovendien betekent de dramatische verlaging van de prijs van bandbreedte in Europa dat het niet zo moeilijk meer is om een netwerk van hoge kwaliteit te bouwen. Beelden hoeven niet meer gecomprimeerd te worden om bandbreedte te sparen. Hierdoor wordt het proces van contributienetwerken gesimplificeerd en kunnen de wat meer gesofisticeerde omroepers controle uitoefenen op hun contributie-infrastructuur. Het is niet zo dat glasvezeloplossingen pas sinds kort de aandacht van de omroepen trekken. De omroepen erkennen atm (asynchronous transfer mode) allang, omdat het hoge kwaliteit biedt en de datatoevoer naar wens te veranderen is (4, 6, 8, 16, 32 Mbps). Om gebruik te kunnen maken van ruwe bandbreedte en sdh (synchronous digital hierarchy) moeten de meeste omroepen nog steeds een transcodermet de correcte interface gebruiken (meestal sdi). In tegenstelling tot satellieten staan deze systemen altijd aan. Dit betekent dat investeringen in glasvezeloplossingen wel gerechtvaardigd moeten worden. Er zijn stromen van verandering aan beide uiteinden van de bandbreedteschaal. Aan de ene kant demonstreerde de uitzendingen van de Wereldbeker in 2002 de hoge kwaliteit van hdtv (high definition television). Hdtv gebruikt echter 1,4 Gbps, vijf keer meer bandbreedte dan normaal. Vijf jaar geleden was deze hoeveelheid aan bandbreedte – een golflengte van 2,5 Gbps – ongelofelijk duur. Nu de kosten zo’n tien keer lager liggen dan voorheen hoeven er aan de kwaliteit geen concessies meer gedaan te worden. Aan de andere kant is er ip (internet protocol). In het nieuwscircuit wordt ip zo langzamerhand erg populair. Dit komt doordat ip niet alleen voor spraak, data en internet te gebruiken valt, maar ook portretbeelden kan dragen. Bovendien maakt het niet veel uit hoe informatie over internet verstuurd wordt, als het maar op de juiste plek aankomt. Dit maakt het echter problematisch voor omroepen die garanties willen. Mpls (multi protocol label switching, het neefje van ip) combineert de kwaliteit van atm met de flexibiliteit en gangbaarheid van ip. Bovendien is de data die over mpls verstuurd wordt te factureren op verbruiksbasis. Dit maakt het factureringsmodel van mpls vergelijkbaar met dat van satelliet, maar wel veel goedkoper.
-------------------- People are like pieces of a puzzle. We all fit together, but not all of us connect. Berichten: 6985 | Plaats: Zeist | Geregistreerd: Jul 2002
| IP: Gelogd |
UBBFriend: Email deze pagina naar iemand!
Printer-versie van dit onderwerp
