Dit is onderwerp Nooit was tumor-zelfmoord zo eenvoudig in forum Wetenschap bij Goedzo?! NiMS Forum.


Om dit onderwerp te bezoeken gebruik deze URL:
http://forum.goedzo.com/cgi-bin/ubb/ultimatebb.cgi/ubb/get_topic/f/36/t/000220.html

Gereageerd door NiMS op :
 
Eerst de armslag: het zal nog jaren duren voordat de kankertherapie die de vooraanstaande Amerikaanse oncoloog John Reed deze maand beschrijft in het vakblad Cancer Cell bruikbaar is voor mensen. En zelfs dan is het nog maar afwachten óf de truc wel werkt.

Maar het goede nieuws is er niet minder om. Voor het eerst hebben onderzoekers een eenvoudige manier gevonden om kankercellen over te laten gaan tot massa-zelfmoord. De methode lijkt vrij van bijwerkingen en werkt op het eerste gezicht voor allerlei soorten kanker, uiteenlopend van long- en darmkanker tot prostaatkanker en leukemie.

Geen wonder dat oncologen – doorgaans toch niet scheutig met enthousiaste kreten – opvallend opgetogen zijn. “Deze bevindingen zijn zeer belangrijk,” schrijven drie vooraanstaande kankeronderzoekers in een begeleidend commentaar in Cancer Cell. “Misschien hebben we een achilleshiel van kanker gevonden.” In Nederland spreekt Marcel Verheij, radioloog en apoptose-kenner van het Nederlands Kanker Instituut, van een “fantastisch mooi onderzoek”. “Deze resultaten zijn zeker heel hoopgevend. De logische volgende stap is om dit te proberen bij patiënten.”

De Amerikanen moesten diep in de motor van de kankercel graven, om de cellen tot zelfmoord aan te zetten. Gewone, gezonde cellen beschikken over een uitgekiend zelfvernietigingsmechanisme, waarmee ze in geval van erge mankementen overgaan tot ‘gecontroleerde zelfmoord’, ofwel ‘apoptose’. De cellen slaan in zo’n geval de hand aan zichzelf door een aantal stoffen, genaamd caspases, aan te schakelen. Maar in kankercellen ligt dat anders. Tumoren houden de zelfmoordgiffen, de caspases, in bedwang door ze vast te ketenen aan een groep eiwitten genaamd ‘IAPs’ (‘inhibitor of apoptose proteins’).

Reed richtte zich op één van die eiwitten, een stof genaamd XIAP (‘X-chromosoom-gelinkt IAP). Samen met collega’s van vier prominente kankerinstituten rekende Reed niet minder dan een miljoen synthetische stoffen door op de computer. Uiteindelijk vond hij er elf: obscure moleculen met catalogusnamen als 1396-11 of 1396-28, die zich volgens de computer zouden binden aan XIAP.

Vervolgens testten de onderzoekers de stoffen, eerst op in het laboratorium gekweekte tumorweefsels, en vervolgens op menselijke kankers die bij proefmuizen waren geïmplanteerd. De resultaten waren overdonderend: de ene na de andere tumor zagen Reed en collega’s wegsmelten, en dat allemaal terwijl de omliggende, gezonde cellen onaangetast bleven.

Als klap op de vuurpijl blijken de bijwerkingen gunstig. Zo worden tumoren die met de nieuwe stoffen zijn behandeld kwetsbaarder voor gewone chemotherapie. Bovendien is er na een behandeling minder kans op terugkeer van kolonies kankercellen.

Minstens evenzeer zijn kankeronderzoekers onder de indruk van de theoretische implicaties. Tot dusver dacht iedereen namelijk dat het zelfmoordmechanisme in tumorcellen helemaal is uitgeschakeld. Maar Reeds onderzoek schetst een ander beeld. Blijkbaar zijn tumoren al volop bezig met zelfmoord plegen. En worden ze daar slechts op het nippertje van weerhouden door stoffen als XIAP.

“Dat is echt een eye-opener. Een verandering in het denken,” zegt Verheij. “We dachten juist dat het gehele proces van apoptose wordt geremd. Maar nu zien we dat die remming pas op het allerlaatste moment plaatsvindt.”

De weg lijkt vrij voor de eerste proeven op menselijke patiënten. “Het blijft natuurlijk afwachten in hoeverre deze successen zich vertalen naar successen bij mensen," zegt Verheij. "Hoe groot is de toxiciteit van deze stoffen, wat zijn de bijwerkingen? En geldt dit echt voor alle tumoren? Of zijn er toch nog manieren waarop een tumor apoptose kan omzeilen?”

Van een behandeling met de nieuw ontdekte stoffen alléén zal het niet snel komen, verwacht Verheij. Eerder zullen de stoffen – áls ze werken – worden toegevoegd aan de medicijnencocktail die een patiënt die een chemokuur ondergaat al krijgt toegediend. “Waarschijnlijk zijn tumorcellen zo slim dat ze een manier weten om deze aanpak te omzeilen. Ik verwacht de grootste kans op succes als we deze stoffen combineren met de al bestaande therapieën.”
 


Copyright 2004 Ni-Frith Media Systems

Powered by Infopop Corporation
UBB.classic™ 6.7.0
Vertaald door NiMS