Dit is onderwerp Dieet werkt, maar wel anders in forum Wetenschap bij Goedzo?! NiMS Forum.


Om dit onderwerp te bezoeken gebruik deze URL:
http://forum.goedzo.com/cgi-bin/ubb/ultimatebb.cgi/ubb/get_topic/f/36/t/000211.html

Gereageerd door NiMS op :
 
Miljoenen mensen zweren erbij. Het Atkins dieet belooft immers de hemel op aarde: net zoveel eten als je wilt, en toch gewicht verliezen. Het geheim? Geen koolhydraten eten. Aardappels, rijst, spaghetti en brood zijn taboe voor Atkins’ volgelingen. Maar verder mag alles. Sterker nog: je mag er zo veel van eten als je lust.

In 1972 publiceerde de Amerikaanse cardioloog en dieet-goeroe Robert Atkins een boek waarin hij zijn revolutionaire dieet uit de doeken deed. Het was grotendeels gebaseerd op zijn eigen ervaringen: een foto uit 1963 had hem doen realiseren hoe dik hij zelf eigenlijk geworden was sinds hij de collegebanken had verlaten, en hij sloeg – met succes - aan het lijnen. In het boek, ‘Dr. Atkins diet revolution’, gooide hij aardig wat heilige huisjes omver, want zijn richtlijnen staan vaak haaks op de aanbevelingen van de meeste diëtisten. Vooral de ongelimiteerde vetconsumptie is voedingsdeskundigen een doorn in het oog. Zoveel vet eten als Atkins propageert is ronduit gevaarlijk, menen critici.

Paradoxaal genoeg is de gedachte achter Atkins dieet juist dat het de vetverbranding stimuleert. Door de beperkte inname van koolhydraten zou de bloedsuikerspiegel worden gestabiliseerd, en de produktie van insuline worden verlaagd. Het gevolg daarvan is dat het hongergevoel uitblijft, en het belangrijkste: de vetreserves worden aangesproken. De toestand waarbij het lichaam vetten verbrandt in plaats van suikers, heet ketose. In een toestand van ketose zou bovendien een deel van de vetten via de urine het lichaam verlaten. Ketose is aldus het ultieme nirvana voor de Atkins-addict.

Het Britse wetenschapsprogramma Horizon legde Atkins’ aannames onder de loep. In samenwerking met prof John Donnelly van de universiteit van Kansas volgden de programmamakers twee weken lang een een-eiïge tweeling. De twee broers kregen dagelijks evenveel calorieën voorgezet, maar de ene helft volgde een ‘low carb’ Atkins dieet, en de andere helft nam een ‘gewoon’, vet- en caloriebeperkt dieet tot zich.

Gedurende 24 uur bleek de tweelinghelft die het Atkins dieet volgde, inderdaad meer calorieën te verliezen dan de andere helft, maar groot was het verschil niet: 22 calorieen. Van extra calorieën die het lichaam via de urine verlieten, was al helemaal geen sprake: één luttele extra calorie telde Donnelly in de urine van de Atkins-eter. Donnelly concludeert dat de verschillen te klein zijn om te spreken van een significant resultaat.

Eén tweeling is natuurlijk niet wat je noemt een representatieve groep proefpersonen, en het Horizon-experiment moet dan ook vooral als een media-experiment gezien worden. Wat niet wegneemt dat de wetenschappelijke peilers onder het Atkins dieet minimaal zijn. Vorig jaar april publiceerde het medische vaktijdschrift Journal of the American Medical Association een overzichtsstudie naar het Atkins-dieet, waarin Dena Bratava van Stanford University 107 onderzoeken op een rijtje zette. Bratava concludeert dat er onvoldoende bewijs om te kunnen concluderen of het Atkins dieet wel of niet werkt.

Bratava spreekt verder het vermoeden uit dat áls het Atkins dieet al zou werken, dat vermoedelijk te danken is aan de ermee gepaard gaande calorie-beperking. Atkins-lijners eten gemiddeld minder dan mensen die niet lijnen, zo blijkt ook uit onderzoek van Joe Millward van de universiteit van Surrey, omdat eiwitten het hongergevoel blijken afremmen. Zo blijkt het Atkins-dieet onbedoeld een calorie-beperkt dieet. En ja, dat werkt, minder eten.
 


Copyright 2004 Ni-Frith Media Systems

Powered by Infopop Corporation
UBB.classic™ 6.7.0
Vertaald door NiMS