Astronomen hebben voor de eerste keer geluidsgolven uit een zogenaamd zwart gat opgevangen. Het geluid heeft een frequentie van meer dan een miljard keer de diepte die een mensenlijk oor kan opvangen.
Dat maakt het de diepste toon ooit gemeten.
Het zwarte gat bevindt zich in de cluster van Perseus, op zo'n 250 miljoen lichtjaren van de aarde. De toon is te zacht voor normale mensenoren, maar is herkend als een B mineur.
Vorig jaar passeerde de röntgensatelliet Chandra, een van NASA's grote observatoria, de sterrencluster van Perseus. Op een foto was duidelijk een rimpeling van de gasachtige inhoud van het cluster te zien. Volgens wetenschappers duidt dit op geluidsgolven die vanuit het zwarte gat honderdduizenden lichtjaren hebben afgelegd.
"De ontdekking van de geluidsgolven is zeer belangrijk", aldus Steve Allen van het Astronomisch instituut van Cambridge. "Ze kunnen ons vertellen hoe deze clusters in de melkweg, de grootste structuren in het universum, zijn ontstaan".
Zwarte gaten zijn geen groot zwart gat zoals wij dat voorstellen, het zijn geimplodeerde sterren. Als de binnenste laag van een ster implodeert zal, afhankelijk van de aanwezige massa in de kern, een zwart gat ontstaan.
Door het imploderen ontstaat een enorme zwaartekracht. Uit deze compacte bol kan zelfs het licht niet meer ontsnappen. Het zwarte gat werkt als een mega-magneet die alle materie, moleculen en fotonen (licht) naar zich toe trekt en opslurpt. Doordat het licht niet uit het zwarte gat kan ontsnappen zendt het ook geen licht uit dat door telescopen opvangen kan worden.
Daarom is er zo weinig bekend over zwarte gaten. Met de ontdekking van het geluid hopen wetenschappers een doorbraak op dit gebied te hebben gevonden.
Chandra heeft ook twee bubbel-achtige holtes in het cluster van Perseus laten zien. Volgens de onderzoekers is er voor het ontstaan van deze bubbels de energie nodig van circa een miljoen exploderende sterren.