Bij Technology Review is een artikel verschenen met een beschouwing over de 'Myth of Doomed Data'. Daarmee wordt gedoeld op de angst voor het verlies van data doordat het bestandsformaat ervan niet meer courant is. Het stuk is geschreven door Simson Garfinkel, auteur van twaalf boeken over de betekenis van IT voor de hedendaagse samenleving. De aanleiding was een gesprek dat hij had met David Stork, die als directeur van de wetenschappelijke afdeling van Ricoh een idee ontwikkeld heeft waarmee digitale archieven op z'n minst vijftien jaar toegankelijk zouden moeten kunnen blijven. Het grote angstbeeld dat digitaal bewaarde gegevens na verloop van tijd niet meer leesbaar zijn vanwege het feit dat het opslagmedium of de bestandsindeling achterhaald zijn, is volgens de beide heren op niets gebaseerd. Begin dit jaar werd die angst echter aangewakkerd door een bericht dat in de Britse krant The Observer verscheen.
In 1986 begon de BBC aan een groots project om 'het Britse leven' vast te leggen. Dit archief, waaraan meer dan een miljoen mensen hun bijdrage leverden, werd digitaal opgeslagen op twee videodisks. De schijfjes werden door Philips speciaal voor het project ontwikkeld als onderdeel van een systeem genaamd VP 415 Videodisc Player. Ze bevatten meer dan driehonderd megabyte aan tekst en bovendien een grote hoeveelheid foto- en filmmateriaal. Het project werd genoemd naar het beroemde 'Domesday Book' waarin Koning William the Conqueror in 1086 al zijn bezittingen vast liet leggen. The Observer meldde in maart dat de disks onleesbaar waren, omdat de speciaal ontworpen computers verouderd waren en andere computers niet met de gegevens konden omgaan:
16 years after it was created, the £2.5 million [$4.3 million] BBC Domesday Project has achieved an unexpected and unwelcome status: it is now unreadable.... The special computers developed to play the 12-inch video discs of text, photographs, maps and archive footage of British life are - quite simply - obsolete. As a result, no one can access the reams of project information - equivalent to several sets of encyclopaedias - that were assembled about the state of the nation in 1986. By contrast, the original Domesday Book - an inventory of eleventh-century England compiled in 1086 by Norman monks - is in fine condition ... and can be accessed by anyone who can read and has the right credentials.
Volgens Stork en Garfinkel is er echter wegens verschillende argumenten geen reden tot zorg. Afgezien van de plannen van de Ricoh-ingenieur, die mooi klinken maar nog geen realiteit zijn, is de situatie niet zo ernstig als The Observer wilde doen geloven. De data op de Domesday-disks is namelijk niet voor eeuwig verloren. Een team van specialisten heeft de gegevens gekopieerd naar een moderner systeem en heeft een emulator ontwikkeld om de speciale computer die oorspronkelijk gebruikt werd na te bootsen. Garfinkel concludeert dat de kosten waarschijnlijk een groter probleem vormen dan de technische kanten. Volgens hem is de grootste les hiervan, dat het gebruik van bestandsformaten die geen standaard zijn, de grootste barrière vormt voor het behoud van data. Dat is op zich geen opzienbarende uitspraak.
Interessanter is zijn stelling dat de sleutel voor het behoud van data ligt in openheid van standaarden en een goede documentatie daarvan. Volgens Garfinkel is het ondenkbaar dat documenten die vandaag de dag in PDF of in JPG worden opgemaakt over enkele tientallen jaren onleesbaar zijn. Daarvoor zijn de formaten te goed gedefinieerd en te wijd verbreid, zo denkt hij. Tot slot merkt de publicist nog op dat ook de fysieke gegevensdragers niet voor grote problemen zullen zorgen. Hij wijst op het feit dat muziekcd's uit 1980 nog steeds leesbaar zijn in de nieuwste dvd-spelers. Naar zijn idee is het logisch dat ook een nieuwe generatie van opslagmedia backwards compatible is, omdat een systeem dat geen gewone cd's kan lezen niet levensvatbaar zal zijn. Op den duur zal blijken dat electronische media stabieler en duurzamer zijn dan hun papieren versies, aldus Garfinkel.