Oorlog met vriendin overleden oom in Limburgs dorp.
Elke dag van zeven uur ´s ochtends tot diep in de nacht post de Limburgse familie Timmermans voor het huis van hun onlangs overleden oom Herman Cloudt (72) in Melick. De zes broers en zussen zijn bang dat diens vriendin Mien, die daar nog woont, de inventaris laat verdwijnen. Een ordinaire oorlog om een schamele erfenis in een doorgaans vredig dorpje.
Als in een klucht belegert de familie Timmermans, uitgerust met slaapzakken, tuinstoelen en kannen koffie sinds begin deze week om beurten de woning aan de Sint Servaaslaan. Oom Hermans vriendin Mien Trommelen (55) zou volgens hen weigeren de erfenis te delen. Herman liet geen testament na en volgens de wet hebben zijn neven en nichten recht op zij n nalatenschap.
´Ik smijt nog liever ´t hele servies kapot´ „Het zijn een stelletje schurken”, foetert Mien, die wettelijk het recht heeft om er tot een half jaar na Hermans dood te blijven wonen. „Ze krijgen niks als het op deze manier moet. Dan smijt ik het hele servies nog liever kapot, ook al is het zonde.”
Aasgieren Hoofdschuddend: „Ik kende Herman al 16 jaar. Lange tijd heb ik hem verzorgd. Ik kookte graag voor hem. Niet eentje kwam er over de vloer. Zelfs toen hij voor een hartoperatie in het ziekenhuis lag, zagen ze hem niet staan. Nu hij een paar maanden dood is, eisen ze alles op. Aasgieren, dat zijn het!”
Bernard Timmermans beaamt dat hij niet bij oom Herman op bezoek ging, volgens hem omdat het niet boterde tussen Mien en de familie. Wel kwam Herman bij de familie over de vloer. „Wij mogen niet bij de spullen, terwijl we wel de erfgenamen zijn”, zegt Timmermans. „Het probleem is dat we nog niet over officiële documenten voor het erfrecht beschikken.”
We hadden graag vast wat spulletjes gehad. Een wandklok, een kast, het servies, een fotoalbum. Eigenlijk is er niks te halen, alleen dingen die voor ons van emotionele waarde zijn. Maar zij zegt doodleuk: Alles is van mij. En omdat er al genoeg blijkt te zijn verdwenen, moeten we nu de wacht houden.”
Inmiddels heeft het maatschappelijk werk zich met de familiekwestie bemoeid. Mien: „Ze willen zelfs het bed onder mijn kont vandaan halen. Dat was nota bene een erfstuk van ome Piet. Met acht man stonden ze hier binnen. Doe dat kastje open, anders breken we het open, zeiden ze. Ze zijn met grof geweld tekeer gegaan. Mijn tv werd achter slot en grendel op een kamertje gezet.”
„Toen bleken ze helemaal geen papieren voor de erfenis te hebben en moesten ze eruit. Als ze zich nou netjes gedragen hadden... Verschrikkelijk dat ik dit allemaal moet meemaken. Ik ben al slecht ter been en tob met mijn gezondheid.”
Bernard Timmermans glimlacht meewarig: „Zielig hč? U zou laat op de avond eens stiekem door een kiertje onder het rolluik moeten gluren. Dan gaat de lap die ze voor haar ene oog draagt weg, rent ze de kamer door en lacht ze stiekem in haar vuistje. Zij wil ons afschilderen als een stelletje geldwolven en scheldt ons de huid vol.”
„Geloof me, posten is beslist geen lolletje. Het zou best wel eens een tijdje kunnen gaan duren. Maar we wachten geduldig op de papieren. Desnoods 24 uur per dag waken we hier. Het kost ons heel veel energie en heeft ook een enorme impact op onze gezinnen. Maar wij geven niet op. We hebben recht op die spullen.”