SETI, het instituut dat de ruimte afluistert op zoek naar buitenaardse radiosignalen, kan wel inpakken. Het is veel waarschijnlijker dat ET ons schrijft. Sterker nog: zijn brief is misschien al aangekomen.
Natuurlijk waren het de science fiction-schrijvers die er als eersten aan dachten. In Arthur C. Clarke’s beroemde roman ‘2001: A Space Odyssey’ vinden aardbewoners een buitenaardse zender op de maan. De zender wijst de weg naar een eveneens door buitenaardse wezens achtergelaten sterrenpoort, die in een baan om Jupiter zweeft.
Dat kon wel eens écht de manier zijn waarop we in contact komen met intelligente buitenaardse levensvormen, betogen twee Amerikaanse informatici deze week in nota bene het coververhaal van Nature. Ze krijgen onverwacht bijval van de Australische schrijver/natuurkundige Paul Davies. In een essay in het Britse blad New Scientist lanceert die een huiveringwekkend idee: misschien heeft ET diep in de prehistorie wel een complete encyclopedie verstopt in ons erfelijk materiaal, ons DNA.
Volgens de Amerikaanse informatici Greg Wright en Chris Rose doet een beschaving die contact wil opnemen met een andere beschaving er in ieder geval goed aan een tastbare ‘brief’ te sturen. Een radiosignaal uitzenden kan natuurlijk ook, maar dan moet er wél net iemand luisteren.
En die kans is niet heel groot, becijferen Wright en Rose in Nature. Ga maar na: van de 13,7 miljard jaar dat het heelal bestaat, kan de mens amper een eeuw radiosignalen ontvangen – slechts 0,000001 procent van de tijd. Toch zonde, als ET uitgerekend een paar miljoen jaar geleden is gestopt met uitzenden.
Nee, dan een ‘brief’. Toegegeven, in het onmetelijke heelal is een brief minder dan een speldenprik. Maar toch is de kans dat je een brief vindt, nog altijd vele malen groter dan de kans dat je een radioboodschap hoort, becijferen Wright en Rose. Eenvoudigweg omdat de radioboodschap meteen weg is, en de geschreven boodschap miljoenen jaren lang ergens kan blijven liggen. De geleerden laten zien dat buitenaardse flessenpost exponentieel efficiënter wordt, naar mate je minder belang hecht aan de bezorgtijd.
We doen er dus goed aan te zoeken naar ongewone objecten in ons eigen zonnestelsel, in plaats van de sterren af te speuren naar radiosignalen, betogen de onderzoekers. Let op reflecterende oppervlaktes, plekken met een raar magneetveld of ongewoon gladde planetoïden. “Een boodschap is waarschijnlijk bezorgd nadat het zonnestelsel bewoonbaar werd. Dus wat het ook is dat de boodschap draagt, het zal minder geërodeerd zijn dan andere planetoïden.”
Eén zo’n verdacht object bevindt zich wel heel erg dichtbij – namelijk in onze eigen lichaamscellen. Volgens Paul Davies is denkbaar dat nota bene ons DNA drager is van een buitenaardse boodschap. Davies weet zelfs in wélk stuk DNA de boodschap zou zitten.
DNA is op het eerste gezicht ongeschikt als ‘briefpapier’: het verandert voortdurend. Iedere celdeling weer treden er minieme kopieerfoutjes op, waardoor er DNA-‘letters’ verspringen. Een oeroude boodschap van buitenaardse kom-af zou dus allang onleesbaar zijn. Maar in juni deden biologen van het Californische Lawrence Berkeley-laboratorium een vreemde en onverwachte ontdekking: muizen en mensen hebben ook enorme stukken DNA die om nog onduidelijke redenen níét veranderen, terwijl ze toch geen aantoonbare functie hebben.
Davies raadt aan het raadselachtige, onveranderlijke DNA na te pluizen op verdachte patronen. Je weet nooit, misschien is het code. Misschien is het een buitenaardse boodschap, in onze genen aangebracht toen we nog vissen waren, of eencellige bacillen. “Lange reeksen herhalingen van dezelfde nucleotide (DNA-‘letter’ – red.) zijn een duidelijke aandachttrekker,” stelt Davies. “Opvallende numerieke reeksen, zoals priemgetallen, zouden de doorslag geven.”
Wát zo’n boodschap zou bevatten, is onduidelijk. Een bouwtekening voor een sterrenpoort misschien, zoals in Carl Sagans science fiction-roman ‘Contact’? Davies wijst erop dat er in de niet-veranderlijke reeksen DNA plek is voor ‘een fatsoenlijke roman of een beknopte geschiedenis van een buitenaardse beschaving’. Tweeënhalf miljoen letters, dat is alles wat u op deze website zult vinden, keer drie.
Leuk voor ET is in elk geval dat de mens óók al een paar flessenboodschappen het onmetelijke heelal in heeft gestuurd. De Pionier 10, gelanceerd in 1972, heeft een plakkaat aan boord met daarop wat schetsen van de mens en zijn zonnestelsel; de twee Voyager-sondes hebben zelfs een complete elpee aan boord met gesproken en gezongen boodschappen vanaf de aarde. Het menselijk ras is zelfs zo attent geweest om de pick-upnaald mee te geven.
Gereageerd door LPChip op :
Heel apart. Zou dit dan betekenen dat ieder mens hetzelfde stukje DNA heeft?
Sterker nog... zou ditzelfde stukje DNA ook in onze afstammelingen zitten? zoals bijvoorbeeld... Apen, of zelfs vissen als we daar werkelijk van afstammen?
Voor het zelfde geldt bevat dit stukje DNA de gegevens hoe we nadenken, of wat onze vorm bepaalt, en zijn er andere stukken DNA die hier stukken aantoe voegen, en zo je genetische afkomst aangeven...
Gereageerd door NiMS op :
Nee wat er staat is dat iedere mensen een stukje onveranderd DNA heeft. Dat wordt blijkbaar niet veranderd. Het zou best kunnen dat beesten dit stukje DNA ook hebben, dat weet ik niet.