geplaatst
De tijd dat het computerspel het domein was van sociaal gemankeerde puberjongens, is voorgoed voorbij. Het Amerikaanse leger werft recruten met het gratis spel ‘Operations’. De Palestijnen gebruiken ‘Under Ash’ om begrip te kweken voor hun situatie. De BBC heeft van het spel ‘Time Commanders’ een televisieshow gemaakt en vanuit Hollywood hagelt het verfilmingen van computergames. Pacman de happende tennisbal had eens moeten weten.
Naar schatting één op de drie twintigers speelt wel eens een computerspel. Voor de een beperkt zich dat tot een stiekem potje patience op kantoor; de ander omhult zich met speciale hardware en sluit zich nachtenlang op om deel te nemen aan een internetspel.
“Het computerspel is geen spelletje meer”, zegt Marinka Copier, onderzoekster aan de Universiteit Utrecht en organisatrice van ’s werelds eerste, grote wetenschappelijke gamesconferentie ‘Level Up’. “Gamen is uitgegroeid tot een cultureel verschijnsel waar we niet meer omheen kunnen. Kijk alleen al naar de economische kant: de gamesindustrie is tegenwoordig vele malen groter dan de filmindustrie.”
Zelfs werknemers die op hun werk computerspelletjes spelen, kunnen daarvoor een behoorlijk excuus aandragen. Uit Utrechts onderzoek dat deze week wordt gepresenteerd, blijkt dat spelen op kantoor de tevredenheid met het werk enigszins vergroot. De vrijwilligers die deelnamen aan het onderzoek gaven aan dat ze het spelen een goede manier van ontspanning vonden, en een geschikte manier om het werk afwisselender te maken.
Vorig jaar richtte Copier samen met collega’s uit binnen- en buitenland het genootschap DiGRA op, om het wetenschappelijk onderzoek naar computerspelen te bevorderen. Een bont gezelschap psychologen, mediawetenschappers, sociologen, economen, historici en pedagogen heeft zich op de nieuwe tak van wetenschap gestort. De een wil weten welke groepsprocessen er schuilgaan achter het internetspel ‘Medal of Honor’, de ander vraagt zich af of het computerspel geschikt les- of voorlichtingsmateriaal is. De onderzoekers hebben een achterstand weg te werken, vertelt Copier. “De wetenschap zei tot dusver: het is maar een spelletje, zinloos tijdverdrijf. Daardoor is er niet veel onderzoek gedaan.”
Centrale vraag op Level Up: wat ís gamen eigenlijk? Is het zoiets als televisie kijken, of is het te vergelijken met sporten? Vlucht iemand die een spel speelt weg in een fantasiewereld, of zoekt hij juist een andere sociale omgeving op? Games hebben een raadselachtige ‘vijfde dimensie’, zoals de Maastrichtse historica Maaike Lauwaert deze week zal betogen: ze zijn nét iets meer dan een film of een bordspel.
Andere hoofdmoot op het congres vormt het onderzoek naar zaken als discriminatie en stereotypen in games. Toegegeven, sinds Lara Croft is de gamewereld niet meer uitsluitend het domein van blanke, idioot gespierde kerels. Toch geldt het computerspel als een soort verwrongen spiegelbeeld van onze maatschappij: je ziet er allerlei waardeoordelen in terug, maar dan uitvergroot.
Zo zal de Utrechtse onderzoekster Sybille Lammers deze week ingaan op de koloniale trekjes van strategiespelen als ‘Civilisation III’. “Je bent in dat spel heel duidelijk bezig met kolonialistische expansie”, licht Lammers toe. “De basis is dat je je territorium uitbreidt door handel te drijven. Sommige dorpjes zijn er alleen omdat er iets te halen valt. Daarna verdwijnen ze uit het landschap.” Andere onderzoekers analyseren de rassenvooroordelen in het populaire spel ‘Grand Theft Auto: Vice City’.
Geval apart is de kwestie van de man-vrouwverhoudingen. De gamewereld is nooit erg vrouwvriendelijk geweest, en ook in de nieuwste versie van ‘Duke Nukem’ hebben de vrouwen een onverminderd grote cupmaat. Gamen blijft een zaak van mannen en jongens. Pogingen om speciale meisjesspellen te introduceren, faalden jammerlijk. En nog altijd is van alle gamers slechts 5 procent vrouw, zegt Copier. “Toch heb ik niet het idee dat het aan de games ligt. Het is meer een kwestie van marketing, en van beeldvorming. Het is gewoon niet hip om als vrouw te gamen.”
Misschien dat de spelletjesindustrie het tij kan keren. Copier noemt als voorbeeld van hoe het níét moet de reclamecampagne voor Nintendo’s gameboy SP, die de slogan ‘only for men’ draagt. “Nintendo wil af van het beeld dat gameboy voor kinderen is. Maar dat doen ze vervolgens met een reclamefoto van een man die in bed met een gameboy ligt te spelen, terwijl een vrouw naast hem zich ligt te vervelen.”
-------------------- People are like pieces of a puzzle. We all fit together, but not all of us connect. Berichten: 6985 | Plaats: Zeist | Geregistreerd: Jul 2002
| IP: Gelogd |
UBBFriend: Email deze pagina naar iemand!
Printer-versie van dit onderwerp
