geplaatst
De gedrukte media willen ons stelselmatig doen geloven dat "de internetrevolutie is mislukt". In werkelijkheid zijn het juist de gedrukte media die in de economische afgrond storten door de allesverwoestende kracht van het internet. Datzelfde geldt voor menig andere bedrijfstak.
De invloed van het internet op de economie overtreft namelijk de stoutste verwachtingen.
Als een deskundige het heeft over 'de internet-economie' of over 'e-commerce', bedoelt hij vaak de geldstromen die over het internet lopen. Die geldstromen zouden tegenvallen. Het is maar vanuit welke hoek en met hoeveel historisch besef je er naar kijkt, want het gaat intussen om gigantische bedragen.
En dat terwijl een mondiaal internet-betaalmechanisme nog in het rudimentaire stadium vertoeft, omdat het bankwezen zijn lucratieve nering er ernstig door bedreigd ziet en het dus met man en macht tegenhoudt, zo lang als het duurt.
Veel belangrijker dan de geldstromen over het internet zijn echter de geldstromen die door het internet worden verlegd. Twee simpele voorbeelden maken duidelijk hoe dat in zijn werk kan gaan.
Voorbeeld 1: Wie vijf jaar geleden een auto wilde verkopen, kocht drie regels tekst in De Telegraaf voor tegen de 40 euro. Die drie regels kwamen voor dat bedrag één weekend onder ogen van potentieel een miljoen lezers. Wie nu een auto wil verkopen, zet voor zes euro een advertentie met onbeperkte lengte inclusief kleurenfoto op Marktplaats.nl waarna dat aanbod daar twee maanden blijft staan en potentieel vijf miljoen Nederlanders onder ogen komt, plus de rest van de wereld.
Er is dus 40 euro van de omzet van de Telegraaf afgehaald en er is bij Marktplaats 6 euro bijgekomen. Maar veel belangrijker is dat maar liefst 34 euro's uit deze economische activiteit zijn verdwenen. De 'e-commerce' waarde was weliswaar 'maar' 6 euro, doch 34 euro is nu naar een andere besteding op zoek en vormt dus een verlegde geldstroom.
Voorbeeld 2: Laatst zocht ik een goede portofoon. Nadat ik op het internet uit een degelijke vergelijkende test had begrepen welk merk en type ik hebben moest, vond ik dat aanbod bij een Duitse internetwinkel voor 80 euro plus 8 euro verzendkosten door heel Europa.
Diezelfde portofoonset lag echter in een gespecialiseerde winkel tien minuten bij mij vandaan in de etalage voor het bedrag van 155 euro. Ik heb die winkel betreden met een uitdraaitje van de Duitse prijs plus verzendkosten en vroeg de verkoper hoe we het aldus gecreëerde probleem samen gingen oplossen.
Tien minuten later had ik mijn portofoons voor honderd euro aan het werk. Bij deze transactie is geen eurocent over het internet gegaan, maar is wel een geldstroom van 55 euro's verlegd omdat datzelfde internet mij die 55 concrete euro's heeft bespaard en de portofoonwinkel aan bruto marge heeft gekost.
Het zijn deze door het internet verlegde geldstromen die - bij elkaar opgeteld - een niets en niemand ontziende economische factor vormen die niet nauwkeurig in economische modellen, laat staan vooruitzichten valt te vertalen.
Bij De Telegraaf stort, zoals bij iedere krant, het traditionele businessmodel in terwijl Marktplaats groeit als kool. Maar zelfs als dat ertoe leidt dat de Telegraaf dan maar in arren moede besluit om heel dat Marktplaats op te kopen, maakt dat de verwoestende kracht van het internet niet minder. Tel maar op: 34 euro omzetverschil maal duizend advertenties maal 52 zaterdagen maakt een kleine 2 miljoen euro verlies in omzet. Dat verlies waaiert uit over papierfabrikanten, bromfietsenhandelaren (bezorgers), redacteurensalarissen, aandelenbezitters en Scania Vabisverkopers. En dan heb ik het over slechts één economische activiteit (handel in tweedehands auto's) bij slechts één krant.
Een andere, zwaar onderschatte economische kracht van het internet is die in de dienstverlening. Ook hier kan een concreet voorbeeld dicht bij huis het best duidelijk maken waar ik op doel. Door persoonlijke omstandigheden raakte ik enkele jaren geleden verzeild in de problematiek rond het omgangsrecht. Gescheiden vaders blijken door de staat vaak moedwillig te worden 'ontouderd' van hun kinderen. Dat gebeurt hen meestal maar één keer en daarna is het voor altijd gebeurd. Wat resteert is omzien in verdriet.
Deze vaders en hun kinderen hebben dus baat bij informatie hoe je bij scheiding de kans zo klein mogelijk maakt dat je ook automatisch wordt 'ontouderd'. Samen met enkele anderen heb ik daarvoor een professioneel hulpkanaal op internet opgezet. De voordelen daarvan zijn dat heel veel mensen tegelijk kunnen worden bediend, zonder dat ontvangstruimten, spreekkamers en agenda's nodig zijn.
Reiskosten hoeven ook al niet worden gemaakt, noch door de cliëntele, noch door de hulpverleners. De deskundigen die hulp bieden doen dat in een volledig virtuele firma die er geen kantine, schoonmaakster en glazenwasser op na hoeft te houden en geen onroerendgoedbelasting en parkeerkosten hoeft te betalen.
Met andere woorden: de overheadkosten van deze onderneming zijn nihil en de kosten van dienstverlening zijn dus navenant laag. Waar een traditionele advocaat met een uurtarief van 225 euro nauwelijks weg komt, kunnen wij dezelfde diensten aanbieden voor 65 euro.
Zonder internet zou deze dienstverlening volstrekt onmogelijk zijn geweest. Dankzij het internet is'ie er wel, en nog heel goedkoop ook. Een bijkomend aspect is overigens dat uit onze ervaring blijkt dat het internet laagdrempeliger is dan de voordeur van een pand met spreekkamers.
Mensen zijn eerder bereid en in staat hun problemen op een voor hun geschikt moment in een e-mail uit te leggen, dan dat zij het besluit nemen op reis te gaan om ergens in een vreemde stad op een fysieke bel te drukken.
Voor ons is het dus onbegrijpelijk dat niet veel meer advocaten hun praktijk naar het internet hebben verlegd. (Zoals het net zo onbegrijpelijk is dat wij rapporten van de raad voor de kinderbescherming nog steeds niet digitaal kunnen ontvangen, maar door de raad uitgeprinte exemplaren zelf opnieuw moeten scannen.)
Ons binnen twee jaren gecreëerde hulpkanaal trekt nu 25.000 unieke bezoekers op jaarbasis en handelt tegen voornoemde betaling enige honderden concrete verzoeken om hulp en advies af. De verwachting is dat het laatste aantal de komende vijf jaren ieder jaar ongeveer zal verdubbelen, tot circa 4.000 per jaar.
Wij anticiperen op die verwachting door binnenkort de 100 meest voorkomende vragen met een adequaat antwoord in een databank te zetten, zodat de hulpverleners alleen die mensen aan hun digitale loket krijgen wier individuele situatie echt om verdere persoonlijke begeleiding vraagt.
Terwijl advocaten (maar ook bijvoorbeeld huisartsen) in hun spreekkamers onnodig veel tijd kwijt zijn aan mensen die daar helemaal niet zouden hoeven te zitten, kan met een goede vraag- en antwoord databank op het internet efficiënt worden geselecteerd wie wel aandacht en tijd nodig heeft en wie niet.
Deze bescheiden non-profit dienstverlening voor kinderen en vaders kan in luttele jaren uitgroeien tot een e-commerce waarde van zo'n 300.000 euro. Maar ook hier zijn de verlegde geldstromen veel groter:
Bij de in stanties in deze sector, zoals de raad voor de kinderbescherming en het Medisch Tuchtcollege, leidt het tot minstens zes mensjaren extra werk aan dure klachtprocedures (die wij van onze kant uiteraard geautomatiseerd afvuren). Bij de overheid leidt het tot een vermindering van het aantal toe te kennen toevoegingen, bij de advocatuur wordt een flink stuk omzet weggehaald en bij de mediators komt dat er weer bij.
Tenslotte krijgen de gerechtshoven meer beroepsprocedures te verwerken, zolang de enkelvoudige kinderrechters ziende blind blijven voor de grote veranderingen die zich binnen samenleving en gezin voltrekken. (En dat doen ze.)
Volgens onze voorzichtige schatting bedraagt de aldus verlegde geldstroom minimaal een tienvoud van de e-commerce waarde van het hulpkanaal zelf.
Dit brengt mij schijnbaar op een zijspoor, namelijk dat van Ouders Online. Dit prachtige internetmedium schijnt meer dan een miljoen bezoeken per jaar te tellen, maar dreigt toch op de fles te gaan. Zou men daar echter een halve euro per bezoek vragen, dan was het een goed lopende firma. De vraag rijst dan: waarom doet men dat niet?
Het antwoord luidt: omdat onze bezoekcijfers dan zouden instorten. Tja, denk ik dan. Het maandblad 'Ouders van Nu' kost in de kiosk drie euro vijfenzestig per maand maar er zijn kennelijk genoeg mensen die het ervoor neertellen, anders was dat blad allang uit het schap verdwenen. Waarom zouden vier bezoeken aan Ouders Online dan niet twee euro waard zijn, of 18 euro als je er een jaarabonnement op neemt en net zo vaak kunt aanloggen als je wilt?
Is het daarnaast niet veel bevredigender om voor 15.000 mensen een Ouders Online te maken die achttien euro per jaar kost, dan voor een miljoen mensen die er kennelijk nog geen euro voor over hebben?
In mijn optiek duwt een goede Ouders Online voor 18 euro per jaar het gedrukte blad 'Ouders van nu' van 44 euro met gemak binnen drie jaren uit de markt en verlegt het aldus een geldstroom van minimaal drie miljoen euro, met enige handigheid het drievoudige (met een "oudersonline shop" bijvoorbeeld).
Daar tel ik dan het aantal pedagogische adviesverzoeken van tien euro per verzoek niet bij. Dat kunnen er makkelijk 25.000 per jaar zijn en levert nogeens een kwart miljoen euro omzet op.
Kortom, men zit daar op een kip met gouden eieren te janken dat men geen gouden omeletten kan bakken, terwijl dat met goud gewoon een kwestie is van het vuur flink hoog zetten. Een kind kost zijn ouders, naar verluidt tot zijn achttiende levensjaar 50.000 euro (verminderde arbeidsproductiviteit en al dan niet gederfde levensvreugde niet meegerekend). Van dat bedrag mag Ouders Online best achttien euro per jaar vragen, aan wie het serieus met zijn eigen ouderschap voor heeft.
Net als in iedere economische activiteit, geldt ook voor activiteiten rond het internet dat alle waar naar zijn geld is. Nieuwe mogelijkheden trekken relatief veel nieuwe ondernemers die vaak onervaren zijn. Veel start-ups leggen niet het loodje omdat de kracht van het internet zo tegenvalt, maar omdat goed ondernemen nimmer eenvoudig is.
-------------------- People are like pieces of a puzzle. We all fit together, but not all of us connect. Berichten: 6985 | Plaats: Zeist | Geregistreerd: Jul 2002
| IP: Gelogd |
UBBFriend: Email deze pagina naar iemand!
Printer-versie van dit onderwerp
