geplaatst
We komen deze term steeds vaker tegen in alarmerende artikelen over misdaad en bedrog via internet. Vaak gaat zo'n artikel dan over criminelen die via internet goederen bestellen en de creditcardgegevens van onwetende slachtoffers gebruiken om die te betalen. Valse bestellingen kunnen inderdaad een gevolg zijn van identity theft, maar het werkelijke probleem ligt veel dieper. Wat is identity theft nou precies?
We zouden het kunnen vertalen als identiteitsdiefstal of iets in die geest, maar we zijn nog geen geaccepteerde Nederlandstalige term tegengekomen. Identity theft is dan ook een Amerikaans verschijnsel. Als je de term in Nederlands verband tegenkomt, dan kun je daar op z'n minst vraagtekens bij zetten. Het Nederlandse systeem van lenen, bestellen en betalen leent zich nauwelijks voor identity theft zoals dat in de Verenigde Staten voor komt.
Wat is er in de VS anders dan in Nederland? Om te beginnen zijn er andere opvattingen rondom persoonlijke geldzaken. Nederlanders steken zich niet graag in de schulden. De gemiddelde Nederlander leent veel minder geld dan de gemiddelde Amerikaan. In ons land wordt er enigszins neergekeken op mensen die zich in de schulden steken om een vakantie of Wehkamp-artikelen te betalen.
In Amerika is dit echter heel normaal, sterker nog, je wordt raar aangekeken als je geen schulden maakt. Vrijwel iedere volwassen Amerikaan heeft een zogenaamde 'credit history'. Dat is een overzicht van alle leningen en kredieten die je de afgelopen jaren hebt gehad met daarbij informatie over de mate en de snelheid waarmee je die weer afbetaalde.
De drie belangrijkste organisaties die credit histories bijhouden, zijn Experian, Trans Union en Equifax. Deze particuliere bedrijven ontvangen persoonlijke schuld- en betalingsgegevens van alle banken, creditcarduitgevers, winkels en andere bedrijven waar Amerikanen krediet kunnen krijgen. Met die gegevens wordt voor iedere Amerikaan een zogenaamde 'credit score' samengesteld, waarin wordt uitgedrukt in hoeverre je schulden maakt en weer afbetaalt. Je krijgt de beste score als je hoge schulden maakt en die tijdig weer terugbetaalt. Je profiteert van die hoge score als je nieuwe leningen wilt afsluiten, bijvoorbeeld een hypotheek voor je huis. De hypotheekverstrekker neemt dan eerst contact op met Experian, Trans Union of Equifax (vaak alledrie) om je credit history te controleren. Met een beroerde credit score kun je geen hoge lening afsluiten en met een rampzalige score kun je zelfs een creditcard met een limiet van honderd dollar wel vergeten.
Wat is nu het probleem met die credit rapporten? Elke Amerikaan heeft een social security number (SSN), wat vergelijkbaar is met het Nederlandse sofi-nummer. Omdat dit SSN voor elke persoon uniek is, wordt het door Experian, Trans Union en Equifax gebruikt als identificatiesleutel voor hun rapporten. Hier hebben we meteen het zwakke punt te pakken. Je wordt geacht je SSN voor jezelf te houden en alleen aan overheidsinstanties en je werkgever mee te delen, maar in de praktijk is dat onmogelijk. Omdat het SSN uniek is voor elke Amerikaan, gebruiken bedrijven en instellingen het massaal om hun administraties te organiseren.
Telefoonmaatschappijen, scholen, makelaars, winkels en zelfs websites vragen allemaal naar je SSN voor hun administratieve systemen. Dit betekent dat SSN's met de bijbehorende namen gaan rondzwerven en ook vrij makkelijk bij dubieuze figuren terecht kunnen komen. Hier komt de identity dief in het spel. Met een gestolen SSN, naam en geboortedatum kan de dief de credit history van het slachtoffer controleren. Als de credit score goed is, kan de dief het SSN gebruiken om bijvoorbeeld een creditcard aan te vragen. Daar is weliswaar een identificatiebewijs bij nodig, maar in de praktijk blijkt dat zelfs amateuristische vervalsingen door de controles van banken heen slippen. Banken sturen credit cards ook nog eens per reguliere post naar het adres van de aanvrager.
Na ontvangst van de creditcard kan de dief vervolgens aan het winkelen slaan. Het krediet van deze kaart wordt op naam van het identity theft slachtoffer in de credit histories opgeslagen. Na enkele maanden merkt het slachtoffer pas dat hij/zij in problemen komt met zijn eigen kredietaanvragen omdat de dief de creditcardaankopen uiteraard niet terugbetaalt en dus de credit score van het slachtoffer ruineert.
In Nederland ben je al geruime tijd verplicht om je creditcard af te halen bij het postkantoor, waar het nummer van je rijbewijs of paspoort wordt genoteerd. Fraude is alleen mogelijk als je creditcard of alleen de gegevens daarvan in handen van criminelen komt. Het risico is echter beperkt omdat je al snel op je afschriften ziet dat iemand anders spullen bestelt. Deze transacties kun je laten terugdraaien als de winkel zelf de fraude al niet door had.
Het identity theft probleem in de VS gaat veel verder. De creditcard zelf is in handen van de crimineel. Sterker nog: het slachtoffer weet niet eens dat deze creditcard op zijn naam bestaat. De afschriften daarvan gaan naar een ander adres en pas als het slachtoffer zijn eigen credit score controleert, wordt duidelijk wat er gaande is. Dan is het vaak al te laat om de schade nog te kunnen herstellen. (smallzine)
-------------------- People are like pieces of a puzzle. We all fit together, but not all of us connect. Berichten: 6985 | Plaats: Zeist | Geregistreerd: Jul 2002
| IP: Gelogd |
UBBFriend: Email deze pagina naar iemand!
Printer-versie van dit onderwerp
